Wiersz ostatecznej mądrości
mniszki Sudżaty

(Sujātātherīgāthā; Thig 6.4)

Okryta zwiewnymi welonami,
Kwiatami i biżuterią z drewna,
Cała pokryta błyskotkami,
Otoczona przez sługi
Ze strawą i napojem
I mnóstwem przysmaków
Wyruszyłam z domu
W drogę do leśnego gaju.

A gdy użyliśmy zabawy,
Zwróciliśmy się ku domowi.
Lecz po drodze ujrzałam i weszłam
Do klasztoru w pobliżu Sakety.
Widząc światło świata
Zbliżyłam się i oddałam pokłon.
Przez współczucie Widzący
Nauczył mnie Dhammy.

Słysząc słowa wielkiego mędrca
Zgłębiłam prawdę:
Dhammę bez żądzy,
Dotknęłam Dhammy Nieśmiertelności.
Gdy poznałam prawdziwą Dhammę,
Wybrałam życie bez domu.
Poznałam trzy prawdziwe mądrości;
Nie są pustymi Nauki Buddy!

Creative Commons License

Autorzy oryginału angielskiego: Hellmuth Hecker i Siostra Khema. Tłumaczenie: Hubert Kowalewski. Korekta: Dorota Wojciechowska.
Źródło: http://www.accesstoinsight.org/tipitaka/kn/thig/thig.06.04.hekh.html

Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska.

Aby zobaczyć kopię niniejszej licencji, przejdź na stronę http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/ lub napisz do Creative Commons, 171 Second Street, Suite 300, San Francisco, California 94105, USA.