Słowo „Tybet” (tyb. bod) odnosi się tu do płaskowyżu nazywanego obecnie „Tybetańskim Regionem Autonomicznym” (TRA) oraz do części sąsiadujących z nim prowincji Chin – Qinghai, Sichuanu, Gansu i Yunnanu. Ziemie te są dla zamieszkujących je od wieków Tybetańczyków Czolka-Sum (tyb. mchol-kha-gsum), „trzema prowincjami” (U-Cang, Kham i Amdo).
Tybetańska kultura jest pod wieloma względami jedyną w swoim rodzaju. Na jej wyjątkowość wpływa położenie – Wyżyna Tybetu, lud żyjący w harmonii z naturą oraz religia, która spaja wszystkie te elementy w całość.
Cywilizacja i kultura narodu tybetańskiego ginie dosłownie na naszych oczach. Poza nielicznymi, umiarkowanymi protestami tu i ówdzie reszta świata pozwala na to bez żalu i komentarza. Wiele cywilizacji zaginęło lub upadło w przeszłości, rzadko jednak ma się sposobność być naocznym świadkiem takich wydarzeń.
Ngałang Sangdrol urodziła się w Lhasie, w Tybecie w 1977 roku. W wieku dwunastu lat wstąpiła do klasztoru Garu. W roku 1980 aresztowana przez władze chińskie spędziła w więzieniu ponad 11 lat. Torturowana i poniżana nigdy nie wyrzekła się swych przekonań i nie przystała nawspółpracę z oprawcami. Zwoniona w październiku 2002 roku po międzynarodowej kampanii w jej obronie, mieszka obecnie w Waszyngtonie i współpracuję z International Campaign for Tibet.