Bhadda, była dżinijska ascetyczka[1]

(Bhaddākuṇḍalakesātherīgāthā; Thig 5.9)

Wcześniej podróżowałam w jednej szacie,
Z ogoloną głową, pokryta pyłem.
Myśląc o skazach w nie skażonym,
W skażonym nie dostrzegałam skaz.

Gdy skończyłam dzienne czuwanie,
Udałam się na Wzgórze Sępów
I ujrzałam Buddę bez zmazy,
Czczonego przez zakon mnichów.
Pokłoniłam się przed nim,
Dłonie złożone w andżali, pokornie.
„Chodź, Bhaddo”, rzekł do mnie.
Tak zostałam przyjęta[2].

Bez długu, podróżowałem przez piećdziesiąt lat
Do Angha, Magadha i Wadżdżi,
Do Kasi i do Kosali;
Żyłam z jałmużny.

Ten świecki wyznawca – zaiste mędrecem jest.
Niech spłynie na niego wiele błogosławieństw,
Gdyż dał płaszcz Bhaddzie –
Wolnej od wszystkich więzów.

Przypisy:

[1] Dżinizm to system filozoficzno-religijny, który rozwinął się z Indiach przed buddyzmem.

[2] tzn. przyjęta do Sanghi.

Creative Commons License

Autorzy oryginału angielskiego: Hellmuth Hecker i Siostra Khema. Tłumaczenie: Hubert Kowalewski. Korekta: Dorota Wojciechowska.
Źródło: http://www.accesstoinsight.org/tipitaka/kn/thig/thig.05.09.hekh.html

Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska.

Aby zobaczyć kopię niniejszej licencji, przejdź na stronę http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/ lub napisz do Creative Commons, 171 Second Street, Suite 300, San Francisco, California 94105, USA.