[Materialna Dana, czyniona przez świeckich Bodhisattwów (1)]
Świeccy ludzie noszący białe szaty (2), powinni bardziej praktykować materialną Dana;
Wyjaśnię sposób czynienia innych dobrych czynów. (1)
[Dharma Dana, czyniona przez mnichów]
Najpierw należy samemu praktykować Drogę, a następnie uczyć ją innych;
[Mnich] powinien pouczyć: "Czyńcie jak ja czyniłem.'' (2)
Jak można spowodować, by inni czynili dobrze, kiedy samemu postępuje się źle?
Jak można innych poprowadzić do uspokojenia, kiedy się samemu jeszcze go nie osiągnęło? (3)
Dlatego powinno się samemu czynić dobrze, a następnie sprawić by inni czynili dobrze;
Po osiągnięciu spokoju, można innych prowadzić do osiągnięcia tego. (4)
[Trzy Schronienia]
Bodhisattwa powinien dobrze dostrzec, jak przyjąć schronienie w Buddzie, Dharmie i Sandze.
Nie zaniechać Umysłu Bodhi, nie stracić otrzymanych nauk. (5)
Nie pozostawić Umysłu Wielkiego Współczucia, i nie przyjmować innych nauk [niż Mahajana] -
Praktykowanie tej drogi jest przyjęciem schronienia w Buddzie we właściwy sposób (3). (6)
Związek z nauczającymi Dharmę, z ochotą słuchanie i przyjmowanie Dharmy,
Utrzymanie jej w umyśle i wyjaśnianie innym - to nazywa się przyjęciem schronienia w Dharmie. (7)
Prowadzenie Śrawaków, którzy nie osiągnęli jeszcze świętego stanu,
Do przebudzenia najwyższej aspiracji i osiągnięcia dziesięciu mocy Buddhy (4), (8)
Przyciągnięcie istot, najpierw dzięki materialnej Dana, a później dzięki Dharma Dana,
Głęboka wiara w mnichów, którzy osiągnęli cztery owoce (5) i przyjęcie schronienia w szlachetnych mnichach (6), którzy są wolni od przywiązań, (9)
Szukać zasług Śrawaków, ale nie poszukiwać ich Oświecenia -
To nazywa się znajdywaniem schronienia w Sandze. Należy być świadomym tych trzech rzeczy. (10)
(1) świecki Bodhisattwa - klasyfikacja bycia Bodhisattwą obejmuje różne pojęcia. Podstawowym to stanie się Bodhisattwą z powodu przyjęcia ślubowań Bodhisattwy. Na przykład w tybetańskim buddyzmie w oparciu o indyjską tradycję są dwie zasadnicze ceremonie formalnego przyjęcia ślubowań od Lamy. Jedna pochodzi od Nagardżuny, a druga od Siantidewy. W ten sposób Bodhisattwą stać się może każdy człowiek, nawet świecki. Oznacza to bycie Bodhisattwą z powodu przyjętych ślubowań. Jest to symboliczne i oznacza czyjeś intencje, natomiast osoby takiej nie nazywamy Bodhisattwą jak Mandziuśriego, czy Kanzeon - Awalokiteśwarę.
W podobny sposób Bodhisattwą staje się osoba, która przyjęła wskazania Bodhisattwy. Ta tradycja również pochodzi z Indii i przyjęła się w Chinach i w krajach, do których buddyzm docierał poprzez Chiny jak na przykład Japonia. Przyjęcie tych wskazań jest znacznie bardziej skomplikowanym procesem i trwa około tygodnia lub dłużej, jeśli cały przekaz jest dokonywany zgodnie z regułami. W Japonii zazwyczaj trwa to tylko ok. dwóch godzin, jeśli wskazania przekazuje nauczyciel swojemu uczniowi, ale w dużych klasztorach odbywa się to raz w roku na wiosnę i trwa siedem dni. Tu mamy również do czynienia z symbolem, i osoby, które przyjęły te szczególne wskazani są Bodhisattwami z powodu przyjętych wskazań, ale nie nazywamy ich na co dzień - Bodhisattwami.
Następnie mówimy o Bodhisattwie, kiedy mamy na myśli osobę, która autentycznie obudziła w sobie wielkie współczucie i całkowicie poświęca swoje życie dla dobra innych. Jest w stanie oddać swoje ciało, życie, majątek i wszystko, co kocha dla dobra i szczęścia innych istot, ludzkich i nie-ludzkich. Wówczas mówimy o względnej Bodhicitta, tzn. o obudzeniu w sobie wielkiej sympatii i współczucia dla innych, nawet wrogów.
Ostatecznie Bodhisattwą jest urzeczywistniona, oświecona, wielka i czysta istota, znajdująca się na Drodze Bodhisattwy, na jednym z dziesięciu stopni oświecenia Bodhisattwy. Takie istoty potocznie nazywamy Bodhisattwami.
(2) białe szaty - są symbolem świeckości, kogoś, kto pozostaje w społeczeństwie, ale podąża za naukami Dharmy. W Tybecie świeccy jogini ubierali białe szaty, również Milarepa wielki i święty jogin jest tak przedstawiany.
(3) schronienie w Buddzie we właściwy sposób - w podstawowym sensie oznacza przyjęcie schronienia na specjalnej ceremonii od kwalifikowanego nauczyciela. Wówczas przyjmujemy schronienie z zastrzeżeniem, że nie będziemy przyjmowali schronienia w Bogu, bóstwach, poglądach ateistycznych itp.
Poza tym, to oznacza poleganie tylko na Dharmie, a nie na naukach nie-buddyjskich jak np. chrześcijaństwo, mistyka chrześcijańska, islam, sufi, hinduizm, bon, New Age, itp. Choć różne systemy religijne i duchowe mają swoją niezaprzeczalną wartość nie są naukami Buddhy.
Oznacza to również, nie poleganie na herezji w ramach nauk Dharmy, tzn. nie podążanie za naukami kogoś, kto jako nauczyciel podający się za buddystę, głosi nauki nie-buddyjskie, zaprzeczające np. karmie, prawdzie o cierpieniu lub bez-jaźniowości, czy jakimkolwiek doktrynom buddyjskim, twierdząc, że to są szczególne nauki np. zen, czy dzog cien.
(4) dziesięć mocy Buddhy - sanskryckie: daśabala. Są dwie grupy takich mocy - dla Bodhisattwów i dla Buddhów. Jeśli chodzi o Daśabala Buddhy to są dwa źródła, tu podam zgodnie z jednym tylko źródłem:
- jest to doskonała wiedza:
(5) cztery owoce - to stopnie najwyższego oświecenia na ścieżce Hinajany:
(6) szlachetni mnisi - tekst oryginału mówi Arya Sangha, Arya - oznacza szlachetny, czysty, nieskalany. Na Zachodzie powszechnym błędem jest nazywanie grup buddyjskich i ośrodków buddyjskich, będących niemal w całości organizacjami świeckimi lub pół-świeckimi - Sanghą. To jest zwykłe nadużycie wynikające z braku wiedzy.