Krótka biografia
Eido Shimano Roshi
Yamamoto Gempo Roshi urodził się 28 stycznia 1865 roku w prefekturze Wakayama. Jako niemowlę włożono go w bambusowy koszyk i zostawiono na poboczu drogi. Człowiek o nazwisku Okamoto zaadoptował dziecko nadając mu imię Yoshikichi.
Do lat dziewiętnastu pracował w górach jako drwal i w polu jako rolnik; w ten sposób otrzymał praktyczną wiedzę nigdy nie chodząc do szkoły. W wieku lat dziewiętnastu miał poważną chorobę oczu i zagrażała mu ślepota. Za sugestią przyjaciela rozpoczął pielgrzymkę do osiemdziesięciu ośmiu świątyń buddyjskich na wyspie Shikoku. Wierzono, że nawet beznadziejną chorobę można wyleczyć gdy zrobi się tą pielgrzymkę z bosymi stopami, tak więc Gempo Roshi ściągnął buty i wyruszył w drogę. Zdrowy pielgrzym z dobrym wzrokiem potrzebował trzech miesięcy by pokonać trasę, ale Gempo Roshiemu zajęło to prawie cały rok. Zanim ukończył dwadzieścia pięć lat sześć razy całkowicie okrążył wyspę Shikoku. Podczas siódmego okrążania będąc fizycznie, emocjonalnie i psychicznie wykończonym padł, nie bedąc w stanie kontynuować. Było to obok trzydziestej trzeciej świątyni - klasztoru Rinzai Zen zwanym Sekkei-ji. Opat świątyni pomógł Roshiemu i pozwolił mu pozostać. Mając dwadzieścia sześć lat Gempo Roshi postanowił zostać mnichem. Powiedział on opatowi, ,,Pragnę pozostać mnichem." Opat odparł, ,, Nie możesz być kimś innym". Gempo Roshi powiedział, ,,Jak wiesz, jestem prawie ślepy. Nie potrafię czytać, nie umiem śpiewać sutr. Czy jeszcze mówisz, że mogę zostać mnichem?" ,,Nie jesteś w stanie być zwykłym mnichem," odpowiedział opat, ,,ale będąc wytrwałym możesz stać się prawdziwym mnichem."
W dniu wyświęcenia Roshi otrzymał nazwisko opata, Yamamoto, i imię Dharmy Gempo. Pozostał on w Sekkei-ji przez jakiś czas po czym rozpoczął pielgrzymkę do różnych klasztorów Zen. Najpierw udał się do Eigen-ji gdzie go przyjęto, ale nie jako mnicha tylko kogoś w rodzaju stróża, kogo praca i wysiłki dawały mnichom w świątyni wiecej czasu na praktykę zazen. Następnie udał się do Shofuku-ji, Hofuku-ji i klasztoru Kokei gdzie praktykował z kilkoma różnymi mistrzami. W tym okresie stopniowo odzyskał wzrok. Będąc w klasztorach, gdy on otrzymywał łatwiejsze zadanie a inny mnich dostawał cieższą pracę i dużo trudniejszą, Gempo Roshi wymieniał się zadaniami w zamian za pomoc w czytaniu i pisaniu. W ten sposób otrzymał on oficjalne nauki.
Gdy Gempo Roshi miał czterdzieści trzy lata zmarł nauczyciel, który go wyświęcił; powrócił więc do Sekkei-ji gdzie został opatem. Jednakże miał silne pragnienie by kontynuować praktykę Zen z nauczycielem, więc po kilku latach zrezygnował z pozycji opata i udał się do Empuki-ji. Tam praktykował pod kierunkiem Sohana Roshiego. W wieku lat czterdziestu dziewięciu został następcą Dharmy Sohana.
Mimo, że Mistrz Hakuin i Mistrz Torei założyli Ryutaku-ji, klasztor ten był w stanie upadku i zniszczenia. Gempo Roshi pragnął pozostać tam opatem i przywrócić aktywną praktykę. Podzielił się on tym odczuciem z Sohanem Roshim mówiąc mu, że chciałby spędzić resztę swego życia w Ryutaku-ji i opiekować się stupą Mistrza Hakuina i Torei. Sohan Roshi powiedział, ,,Nie możesz udać się do Ryutaku-ji. Wilgotność jest tam duża i to będzie bardzo złe dla twego zdrowia. Poza tym, duch Hakuina nie zależy od stanu w jakim znajduje się stupa. Wszystko jedno, czy stupa stoi czy leży przewrócona na ziemi." ,,To prawda", odpowiedział Gempo Roshi, ,,dlatego właśnie chcę tam pójść." ,,Jeżeli rozumiesz tyle," odpowiedział Sohan Roshi, ,,możesz więc pójść." Tak więc Gempo Roshi stopniowo przywrócił Ryutaku-ji do życia.
W wieku lat sześćdziesięciu i nie znając żadnego języka Gempo Roshi sam podróżował po świecie. W czasie tej podróży spotkał się na krótko z Nyogenem Senzakim, w San Francisko. Po wizycie w Stanach Zjednoczonych pojechał do Londynu, gdzie brał udział i przemawiał na Konferencji Religii Świata.
Gempo Roshi i Soen Roshi spotkali się już przed 1936 rokiem i razem wybrali się do Mandżurii, aby założyć tam oddział Myoshin-ji. W 1949 roku Gempo Roshi oficjalnie ustanowił Soena Roshiego opatem Ryutaku-ji i dał mu przekaz Dharmy.
Będąc na emeryturze Gempo Roshi dawał pełne energii mowy, pomagał więźniom studiującym Dharmę, malował kaligrafie, i przed śmiercią dwa razy jeszcze odbył całą pielgrzymkę autem na Wyspie Shikoku.
W 1961 roku mając dziewięćdziesiąt sześć lat Gempo Roshi odszedł.
Przeczytaj:
Opublikowane za zgodą (C) 2009 The Zen Studies Society
Fotografia: The Zen Studies Society
Tłumaczenie: Ekyo Urszula Sapeta
