Roshi Soen Nakagawa był japońskim mnichem w Buddyjskiej tradycji Rinzai Zen. Jako opat historycznego klasztoru Ryutaku-ji, był on odpowiedzialny za trening wielu mnichów i osób świeckich, którzy z czasem założyli klasztory i ośrodki Zen w Stanach Zjednoczonych, Europie i Australi. Tak więc jest on jednym z kluczowych postaci w procesie przekazu Dharmy buddyjskiej z Japonii na Zachód. Jest on również cenionym poetą, tak w Japonii jak i na Zachodzie.
Soen Nakagawa urodził się 19-go marca 1907 na Tajwanie, jako Motoi Nakagawa, najstarszy z trzech synów samuraja Suketaro Nakagawy. Od dziecka był bardziej zainteresowany sztukami pięknymi niż kontynuowaniem samurajskiej tradycji rodziny.
W 1923 Matoi wstąpił do liceum w Tokio, gdzie dzielił pokój z Kounem Yamadą, który z czasem stał się spadkobiercą Dharmy Yasutaniego Roshiego w tradycji Zen Sambokyodan (Stowarzyszenie Trzech Klejnotów), łączącej elementy Soto i Rinzai Zen. W 1927 razem wstąpili na bardzo prestiżowy Imperial University w Tokio, gdzie Soen studiował literaturę japońską, teksty buddyjskie, Biblię oraz klasyków ze Wschodu i Zachodu. Jego praca końcowa dotyczy wybitnego mistrza haiku, Matsuo Basho.
In 1931, wkrótce po zakończeniu studiów, Soen spotkał Mistrza Rinzai Zen, Keigaku Katsube, który zainspirował go aby został mnichem buddyjskim. Ceremonia przyjęcia mnisich ślubowań odbyła się w dniu jego urodzin, 19-go marca 1931 w Kogaku-ji, klasztorze jego umiłowanego mistrza Zen, Bassui. Podobnie jak Bassui, Soen wielokrotnie odbywał pielgrzymkę na górę Wielkiego Bodhisattwy (Dai Bosatsu Mountain), położonej w pobliżu słynnej góry Fuji. Tam spędzał czas w odosobnieniu poświęcając się całkowicie praktyce duchowej. Tam też odkrył swoją podstawową mantrę -- "Namu Dai Bosa" (Chwała Wielkiemu Bodhisattwie). Jak później mawiał, "Wszystkie sutry ogniskują się w Namu Dai Bosa, Namu Dai Bosa ogniskuje się w Mu, Mu ogniskuje się w zazen."
W latach 30-tych Nakagawa rozpoczął korespondencję z Nyogenem Senzakim, jednym z pierwszych japońskich nauczycieli Zen w Ameryce, uczniem Soyena Shaku. Korespondencja ta kontynuowała się aż do śmierci Senzakiego w 1958 roku. W 1935 roku Soen Nakagawa został uczniem słynnego mistrza Rinzai, Gempo Yamamoto, opata świątyni Ryutaku-ji. Wraz z nim odbył szereg podróży do Korei i Mandżurii. W 1949 Nakagawa odbył pierwszą podróż do San Francisco, gdzie spotkał się z Nyogenem Senzakim, który między innymi bardzo go zainspirował swymi próbami łączenia tradycyjnych sztuk japońskich z zachodnimi sztukami pięknymi.
W 1950-51, gdy Roshi Gempo Yamamoto przeszedł na emeryturę, Roshi Nakagawa został opatem klasztoru Ryutaku-ji. W 1954 spotkał młodego mnicha, Eido Tai Shimano, z którym nawiązał głęboki związek duchowy i który z czasem został jego spadkobiercą Dharmy.
Roshi Soen Nagawa odbył 12 podróży do Stanów Zjednoczonych, jak również szereg podróży do Izraela, Anglii, Egiptu i innych krajów zachodnich. W 1982 Nakagawa odbył ostatnią podróż do Stanów. Po powrocie do Japonii, zrezygnował z obowiązków opata, i spędził resztę czasu w odosobnieniu jako pustelnik. Umarł 11-go marca 1984 roku, podczas kąpieli w klasztorze Ryutaku-ji.
Metody Soena Nakagawy były nowatorskie i często zaskakujące dla tradycjnych i bardzo formalnych mistrzów Zen w Japonii. Z drugiej strony, jego otwarty umysł i umiłowanie zarówno wschodniej jak i zachodniej sztuki przyciągały do niego wielu uczniów z Zachodu. Jego praca jest kontynuowana w Stanach Zjednoczonych przez jego ucznia i spadkobiercę Dharmy, Roshiego Eido Shimano, który prowadzi sesshin w klasztorze Dai Bosatsu Zendo w górach Catskills w stanie Nowy York oraz w świątyni Shobo-ji na Manhattanie.
Zobacz również:
Opublikowane za zgodą (C) 2009 The Zen Studies Society
Opracowanie: Stefan Sencerz
Bibliografia: Endless Vow: The Zen Path of SoenNakagawa. Boston: Shambhala Publications, Inc.,1996.
Crazy Clouds: Zen radicals, Rebels & Reformers. Boston: Shambhala Publications, Inc., 1991
