Poszukując Drogi Buddy należy najpierw wzbudzić [w sobie] Umysł Drogi1. Niewielu jest ludzi, którzy rozumieją czym jest Umysł Drogi, dlatego powinno się zapytać o to tego, który jasno to rozumie.
Nawet jeśli [mówi się] w [tym] świecie o kimś z Umysłem Drogi, w rzeczywistości nie jest to prawdziwy Umysł Drogi. Są [też] ludzie o prawdziwym Umyśle Drogi, [lecz] nierozpoznawani przez innych. W związku z tym, trudno jest stwierdzić kto posiada [ten umysł] a kto nie.
Przede wszystkim nie słuchaj i nie wierz słowom głupców i nikczemników. Nie powinniśmy dawać pierwszeństwa własnemu umysłowi, ale przedkładać nad niego nauki Buddy. Dzień i noc [nieustannie] utrzymuj Umysł Drogi modląc się i błagając aby urzeczywistnić w tym świecie prawdziwe Przebudzenie.
Niewielu jest w [tym] świecie ludzi o prawdziwym Umyśle Drogi. Niemniej, utrzymuj w swym umyśle świadomość nietrwałości, nie zapominając [nigdy] o przemijalności [tego] świata i o niepewności ludzkiego życia. Nie zajmuj się [jednak] rozmyślaniem o nietrwałości [tego] świata. Ponad wszystko niechaj najdroższą będzie ci Dharma, a nie ciało czy życie. Dla Dharmy nie żałuj ciała ani życia. Okazuj głęboki szacunek i czcij Trzy Skarby — Buddę, Dharmę [i Sanghę]. Nawet jeśli musiałbyś poświęcić dla niej swe życie i ciało, módl się o to, aby [móc] okazywać szacunek, czcić i składać ofiary Trzem Skarbom. Bez względu na to czy śpisz czy nie, powinieneś [nieustannie] w myślach wysławiać zasługi Trzech Skarbów. Bez względu na to czy śpisz czy nie, powinieneś czcić Trzy Skarby przywołując je.
[Stan], kiedy porzucisz obecne życie i nie odrodzisz się jeszcze w życiu następnym, nazywa się stanem pośrednim2. Trwa on siedem dni i wtedy także powinieneś w myśli czcić i wysławiać Trzy Skarby, nie zniżając głosu. Po siedmiu dniach umrzesz w stanie pośrednim, po czym otrzymasz ciało [co będzie trwało przez] siedem dni. Jakkolwiek długi [wydawałby się to czas], nie będzie trwał dłużej niż siedem dni. Wówczas zobaczysz i usłyszysz wszystko bez żadnej przeszkody, niczym niebiańskim okiem. Ukój umysł recytując z czcią [w te słowy]: Przyjmuję schronienie w Buddzie, przyjmuję schronienie w Dharmie, przyjmuję schronienie w Sandze. Nie zaniedbuj tego — recytuj bezustannie, pełen oddania.
Kiedy opuścisz już stan pośredni i będziesz zbliżać się ku ojcu i matce, przygotuj się utrzymując właściwą wiedzę i powierz się łonu. Nawet przebywając w skarbcu łona3 czcij Trzy Skarby wysławiając je. Nawet wtedy, gdy się rodzisz nie wolno ci zaniedbywać czczenia i wychwalania [Trzech Skarbów]. Módl się głęboko, z czcią recytuj [Trzy] Schronienia i wychwalaj Trzy Skarby [wszystkimi swoimi] sześcioma organami zmysłów4. Tuż przed śmiercią oczy wypełnią się nagle ciemnością. Wówczas, wiedząc, że to życie dobiega już końca powinieneś gorliwie recytować z czcią: Przyjmuję schronienie w Buddzie, [przyjmuję schronienie w Dharmie, przyjmuję schronienie w Sandze] a wtedy buddowie dziesięciu kierunków obdarzą cię swym miłosierdziem. Nawet jeśli przyjdzie ci udać się do którejś z [trzech] złych sfer istnienia5 z powodu twych przewin, to zostaną one zniweczone i odrodzisz się w sferze niebiańskiej lub przed Buddą. Módl się [wtenczas] do niego wielbiąc go i słuchaj tego, czego naucza.
Kiedy przed twymi oczyma pojawi się ciemność, nie ustawaj, ale z zapałem i pełen czci recytuj Trzy Schronienia — czy to w stanie pośrednim czy w kolejnym życiu, nie zaniedbuj tego. W ten sposób, przez niezliczone żywoty-i-światy pełen czci przywołuj [Trzy Skarby]. Nie wolno ci [tego] zaprzestać aż do osiągnięcia owocu stanu buddhy w postaci Przebudzenia. Oto ścieżka, którą kroczą buddhowie i bodhisattwowie. Nazywa się to głębokim urzeczywistnieniem Dharmy tudzież wcieloną Drogą Buddy. Błagaj, aby [nigdy] nie mieszać tego [z innymi opiniami].
[Jeszcze] za życia dąż do tego, aby [samemu] zrobić [posąg] Buddy. Ukończywszy go, z czcią składaj [przed nim] trzy rodzaje [ofiar]. Te trzy rodzaje [ofiar] to słomiana mata, słodki napój i światło [świec]. Składaj je w ofierze. [Jeszcze] za życia kopiuj z czcią Sutrę Lotosu. Spisuj ją lub drukuj i przechowuj z szacunkiem. Zawsze wynoś ją ku górze i składaj przed nią pokłony ofiarowując kwiaty i kadzidło, światło świec, napoje, strawę i odzienie. Twa głowa zawsze powinna być czysta, [okazuj jej (sutrze) cześć] wynosząc ją ku górze.
Ponadto, kiedy praktykujesz zazen miej założoną szatę. Istnieją ślady z przeszłości [tych, którzy] osiągnęli Drogę w trzecim z kolei odrodzeniu [w rezultacie noszenia szaty]. [Szata] już teraz jest odzieniem buddy, a jej zasług [nikt] nie zdoła zliczyć. Zazen nie należy do prawa żadnego z trzech światów6, jest Prawem buddów i patriarchów.
- 1. Skr. bodhi-citta, chiń. daoxin, jap. dōshin. Umysł [dążący do] Przebudzenia.
- 2. Skr. antarā-bhava, chiń. zhongyou, jap. chūu. Ostatni z czterech etapów życia (narodziny, życie, śmierć, stan pośredni), w którym osoba zmarła przebywa zanim odrodzi się ponownie. Stan ów trwa od siedmiu do czterdziestu siedmiu dni.
- 3. Skr. garbha, chiń. taizang, jap. taizō.
- 4. Skr. ṣaḍ-indriya, chiń. liugen, jap. rokkon. Dosłownie: „sześć korzeni”. Oczy, uszy, nos, język, ciało i umysł.
- 5. Skr. durgati, chiń. equ, jap. akushu. Tzw. trzy złe/niższe odrodzenia — piekło, świat zwierząt i świat głodnych duchów.
- 6. Zgodnie z kosmologią buddyjską świat, w którym odradzają się istoty, dzieli się na tzw. trzy sfery lub trzy światy (skr. triloka, chiń. sanjie, jap. sankai). Najwyższym z nich jest Świat Bezforemny (skr. ārūpya-loka, chiń. wusejie, jap. mushikikai), sfera bezcielesności. Drugim jest Świat Formy (skr. rūpa-loka, chiń. sejie, jap. shikikai), w którym istoty odrzuciły wszelakie pragnienia i pożądania ale pozostało im jeszcze ciało fizyczne. Trzecim natomiast jest Świat Pragnień (skr. kāma-loka, chin. yujie, jap. yokukai). Ów trzeci świat dzieli się na „sześć dróg” (skr. sad-gati, chiń. liudao, jap. rokudō). W zależności od wytworzonej przez siebie karmy (istot zamieszkujących światy) podzielone są one na tzw. trzy niższe ścieżki (chiń. santu, jap. sanzu), do których należą (wymieniając od najniższego): piekło (skr. naraka lub niraya, chiń. diyu, jap. jigoku), świat zwierząt (skr. tiryanc lub tiryag-yoni, chiń. chusheng, jap. chikushō) oraz świat głodnych duchów (skr. preta, chiń. egui, jap. gaki) oraz tzw. trzy wyższe światy, wśród których jest świat ludzi (skr. manusya lub pūrusa, chiń. ren, jap. nin), świat półbogów lub demonów wojny (skr. āsura, chiń. exiuluo, jap. ashura) oraz świat bogów (skr. deva, chiń. tian, jap. ten).
