Słownik buddyjski - ,,B''

Pali: Veluvana.

Znane miejsce odosobnienie niedaleko Rajagriha w Indiach, które król Bimbisara z Magadha ofiarował Buddzie. Obecnie Rajgir w dystrykcie Patna w Bihar.

Termin buddyjski, który określa bezcielesny stan pomiędzy śmiercią a ponownym narodzeniem.

Profesor języka chińskiego w University College w Londynie, który był pomocny we wczesnych przekładach chińskich tekstów buddyjskich. Mimo że Beal opublikował ,,A Catena od Buddhist Scriptures from the Chinese'' (w 1871), ,,The Romantic Legend of Sakya Buddha'' (w 1875) i ,,Dhammapada, with Accompanying Narratives'' (1878), najbardziej znany jest z wyciągnięcie na światło dzienne inicjatywy misjonarskiej sławnego chińskiego pielgrzyma buddyjskiego Hsuan-tsana, który podróżował po Indiach w latach 629-645. Hsuan-tsang jest znany, dzięki temu że przywiózł do Chin teksty Mahajany, pracował nad chińskim przekładem klasyki i współpracy ze szkołą buddyjską Fa-hsiang (nad przykładem chińskiej wersji Jogaczary).

Najświętsze miasto w Indiach, ważne dla buddyzmu (Budda odprawił swoje pierwsze kazanie na obrzeżach Sarnath). Jest znane także pod nazwą Kashi. Od niepamiętnych czasów było miejscem pielgrzymek i przez długi czas było ważne ze względu na studia nad sanskrytem. Po części zawdzięcza swoją rolę usytuowaniu nad Gangesem. Znajduje się w nim wiele świątyń, ale tylko kilka starych, co jest wynikiem represyjnej polityki Aurangzeba, który zbudował wielki meczet teraz górujący nad horyzontem, obok resztek filara postawionego przez Asiokę. Front, zwrócony ku rzece, jest otoczony stopniami do kąpieli i ghatami.

UWAGA

Sarnath, miejsce, gdzie Budda odprawił swoje pierwsze kazanie, mieści się na obrzeżach Benares i znane jest także pod nazwą Varanasi lub Kashi. Więcej szczegółów zobacz Sarnath.

Bhagawat (jap. seson) jeden z honorowych tytułów Buddy, szczególnie Buddy Siakjamuniego. Pierwotnie w przedbuddyjskich Indiach Bhagawat był terminem szacunku używanym przez uczniów w zwracaniu się do mistrza. Z grubsza znaczy to nauczyciel. Jednakże w indyjskim buddyzmie termin ten przyjął bardziej religijne i honorowe znaczenie. Później Chińczycy powszechnie tłumaczyli ten termin jako szih-tsun, co dosłownie znaczy ,,Czczony przez świat'', czyli ktoś godny czci, ponieważ zniszczył wszystkie iluzje i pozbył się wszystkich skalań.

Poświęcenie z miłości do Boga, zalecane jako najbardziej efektywna ścieżka do Boga w większości tekstów religijnych popularnego hinduizmu. Poświęcający jest wciągany w bliski osobisty stosunek z Bogiem i, w poddaniu jemu, otrzymuje łaskę. Jest jednak w niżej pozycji.

Mnich, członek buddyjskiej sangi, który przyjął bezdomność i otrzymał pełne święcenia. W starożytności bhiksu tworzyli centrum społeczeństwa buddyjskiego. Zgodnie z wczesnobuddyjskim punktem widzenia, tylko osoba, która wyrzekła się świata, może osiągnąć najwyższy cel, jakim jest Nirwana. Głównymi zajęciami bhiksu są medytacja i nauczanie Dharmy. Nie wolno im pracować. Buddyjscy mnisi wyrzekają się wygód świata i żyją jako wędrowcy. Główną regułą życia klasztornego są: bieda, celibat i pokojowe nastawienie. Styl życia determinowany jest regułami wyłożonymi w Vinaya pitaka.

Życie bhiksu podlega 250 regułami, które podlegają zasadom klasztornym.

Trzy Tysiące Straszliwych Zachowań mnichów i mniszek wyprowadzone zostało z czterech zachowań: chodzenia, stania, siedzenia i leżenia. Mówi się ,,Chodź jak wiatr, stój jak sosna;/ Siedź jak dzwon i leż jak łuk''. Chodzenie jak wiatr nie znaczy naśladowania tornada, a nawet nie rodzaj poruszania się, jaki ludzie stosują do przemieszczania się z jednego miejsca w drugie. Wiatr, który powinien służyć jako model chodzenia jest łagodnym zefirem, który nawet nie marszczy powierzchni sadzawki. Stać jak sosna, znaczy stać prosto, nie pochylać się nagle jakby się zostało całkowicie pozbawionym energii. Głowa nie powinna zwisać, jakby się wciąż wpatrywać w ziemię; wzrok powinien być spokojny i nie powinno się spoglądać w przód i w tył, jak to robi złodziej. Siedzieć jak dzwon, znaczy być wyprostowanym i stabilnym, ale całkiem naturalnym i spontanicznym. Gdy się leży, nogi powinny być wyciągnięte na kształt łuku.

Na początku wszyscy, bez wyjątku, bhiksu prowadzili życie wędrowców. W okresie pory deszczowej, jednak, mieli obowiązek spędzić trzy miesiące w klasztorze (vihara). Zgodnie z tradycją powodowali się tym, że podczas pory deszczowej, wędrujący mnich mógłby wyrządzić zbyt wiele szkód w świecie zwierząt i roślin. W okresie odpoczynku, dozwolone było opuszczanie klasztoru tylko w określonych warunkach, takich jak odwiedzanie ... chorych.

Ostrzeżenie:

,,Kiedy mnich żyje w epoce Prawdziwego Prawa, nie powinien nigdy różnie traktować ludzi. Ale kiedy mnich żyje w tej epoce Degeneracji Prawa, nie powinien obawiać się niczego ponad różne traktowanie ludzi. Powodem tego jest, ze w ostatniej epoce Prawa dobre i złe elementy przemieszały się. Jeśli ktoś nie osądza poprawnie, ale wybiera złą osobę, jeśli ktoś traktuje go jako nieortodoksyjnego lub ortodoksyjnego, jeśli ktoś zaprzyjaźnia się z tym, kogo powinien unikać i unika tego, z którym powinien się zaprzyjaźnić, stanie się z pewnością taki sam, jak jego nauczyciel. Co więcej w przyszłych żywotach zawsze będzie towarzyszem Mary. Czyż nie jest to wtedy oczywiste, że trzeba z rozwagą szukać nauczyciela?'' (Patriarcha Chu Hung)

UWAGA

Mistrz Tao-An (Chiny XIV w.) był pierwszym mnichem nazywającym siebie Shih (jap: shaku; wiet: Thíich), skrótem od Śakjamuni, jako naśladowca Buddy Śakjamuniego.

W pełni wyświęcony (po przyjęciu 250 wskazań) mnich buddyjski. Słowo bhiksiu posiada trzy znaczenia: 1) żebrak, 2) budzący przerażenie Mary (króla demona) 3) niszczyciel zła.

W pełni wyświęcona członkini sangi. Żebraczka. Mniszka buddyjska, która wstąpiła do zakonu Buddy i przestrzega reguł dla mniszek. Ciotka Buddy, Mahaptajapati była pierwszą kobietą, której pozwolono wstąpić do zakonu za wstawiennictwem Anandy.

Życie bhiksuni podlega 348 lub 364 regułom w zależności od szkoły.

W pełni wyświęcona (po przyjęciu 348 wskazań) mniszka buddyjska.

Król Magadhy za czasów Buddy. Zbudował miasto Rajagrha (Bihar w Indiach). Nawrócił się na buddyzm i podarował Buddzie Gaj Bambusowy dla użytku sangi. Został zamordowany przez swego syna Ajatasatru.

Tło

Bimbisara w swoim poprzednim życiu także był królem. Pewnego dnia, gdy polował na jelenie w górach Vipula, nie miał szczęścia. Spotkał ascetę. Król zdecydował zapolować na niego i na koniec rozkazał zabić go. Asceta, w chwili, gdy umierał, uczynił ślub: ,,Ślubuję, że wróciwszy w moim nowym życiu, tak jak ty zniszczyłeś mnie dzisiaj, ja zniszczę ciebie duchowo i słownie''. [Asceta urodził się jako Ajasatru, syn króla i spadkobierca tronu.]

Jest jeszcze jedna bardziej poetycka wersja tej opowieści (zobacz Ajatasatru). Obie jednak wskazują na to, że Ajasatru został niesprawiedliwe zabity w poprzednim wcieleniu przez swojego obecnego ojca Bimbisarę. Historia o królu Bimbisara i Ajatasatru pojawia się na początku Sutry Medytacji, kluczowym tekście Buddyzmu Czystej Krainy.

Chu Ch'an, (1913-87). Buddysta angielski. Naukowiec w dziedzinie buddyzmu chińskiego, podróżował po Chinach i innych krajach azjatyckich. Tłumacz dzieł Huang Po i Hui Hai dla Towarzystwa Buddyjskiego.

Składnik mądrości zawarty w prajna.

Bodhi (od słowa budh) oznacza: wiedzę, rozumienie, i doskonałą mądrość. Jest to również nazwa drzewa pod którym Buddha osiągnął oświecenie, drzewa Bodhi.

Miejsce nieopodal brzegu rzeki Nairanjana w środkowych Indiach (Bihar), gdzie Budda osiągnął oświecenie. Hindusi niedawno uznali je za miejsce święte.

Bodhi-gaya znajduje się niedaleko miasta Gaya, do którego łatwo dotrzeć nocnym ekspresem z Kalkuty. Świątynia Maha Bodhi (znajdująca się w miejscu, gdzie Budda osiągnął oświecenie) i Drzewo Bodhi są obecnie pod zarządami połączonych sił buddyjsko-hinduistycznych.

Rabindanath Tagore, który odwiedził świątynie Maha Bodhi w Bodh-Gaya napisał: ,,Dlaczego nie urodziłem się kiedy On, którego dotyk stóp poświęcił cały Wszechświat, osobiście chodził po Gaya; dlaczego nie poczułem bezpośrednio poświeconego wpływu Jego obecności moim ciałem i duszą?'' (Buddha-deva, Rabindra Rachanavali tom II, s. 469).

Bodhiczitta (tyb. byang.chub kyi sems); dosłownie: ,,Serce przebudzonego umysłu''. Jedno z podstawowych pojęć Mahajany. W tybetańskiej tradycji Bodhiczitta posiada dwa aspekty: absolutny i względny. Według Gampopy absolutna Bodhiczitta wyraża pustkę, nieoddzielną od współczucia. To niezachwiany, niewyrażalny słowami stan. Względna Bodhiczitta stanowi pewnego rodzaju odzwierciedlenie absolutnej Bodhiczitty. Ma ona dwa poziomy: postanowienie by praktykować sześć paramit i wyzwolić wszystkie istoty z więzienia sansary (Bodhiczitta natchnienia) i bezpośrednie realizowanie tej drogi (Bodhiczitta działania).

Bardzo wykształcony buddyjski indyjski mnich, który przybył na chiński dwór cesarski w 520 roku. Znany w Chinach jako Tamo, w Japonii jako Daruma. Po swoim słynnym spotkaniu z cesarzem Wu, medytował dziewięć lat w ciszy, po czym odszedł. Bodhidharma był dwudziestym ósmym indyjskim i pierwszym chińskim patriarchą zen. Był ojcem buddyzmu zen, którego naukę kontynuowali mistrzowie z VIII w.

Po swym przybyciu do portu, który teraz jest zwany miastem Kanton, podróżował do cesarza Wu z dynastii Liang VI w., żeby odwiedzić go w Nankinie. Fakty te znane są dzięki zapiskom Pi-yen lu. Wu-ti był wyznawcą buddyzmu i zbudował w swoim królestwie wiele klasztorów. Zaprosił on mistrza z Indii, co miało zgromadzić zasługi i zalety udanego życia. Bodhidharma na to odpowiedział krótko: ,,żadnych zalet, żadnych''. Spotkanie z cesarzem Wu, uświadomiło Bodhidharmie, że czas jeszcze nie dojrzał, na przyjęcie jego nauk w Chinach. Przekroczył Jangcy, jak głoszą legendy na trzcinie (ulubiona scena w malarstwie zen) i udał się do północnych Chin, gdzie w końcu osiadł w klasztorze Shao-lin. Nie jest pewnie, gdzie umarł, lub kiedy opuścił klasztor, po tym, jak uczynił patriarchą Hui-K'o. Forma praktyki medytacyjnej, której nauczał Bodhidharma, wciąż wiele zawdzięcza buddyzmowi indyjskiemu. Jego instrukcje w większości oparte są na tradycyjnych sutrach buddyzmu Mahajany, szczególnie silny nacisk kładł na znaczenie Lankavatara Sutry. Typowy zen chiński jest mieszanką buddyzmu Dhyana (medytacyjnego) reprezentowanego przez Bodhidharmę [pod przykrywką] dowcipnego chińskiego taoizmu. Opisany jest jako specjalny przekaz spoza ortodoksyjnego nauczania.

Zasługi/Zalety

Zgodnie z naukami starożytnych mistrzów, powodem, dla którego cesarz Wu nie zrozumiał Bodhidharmy, był to, że nie uchwycił różnicy pomiędzy zasługą a zaletą. Zasługa wynika z dobrych czynów i dlatego przynosi korzyści w królestwie Narodzin i Śmierci. Z drugiej strony zalety są wynikiem działań, które podejmują praktykujący, żeby stać się lepszymi i innych zrobić lepszymi (np. zmniejszyć chciwość, złość i ignorancję). Korzyści narastające są poza Narodzinami i Śmiercią. Przez to zasługi są skończone i uważane za mniej znaczące w porównaniu do zalet. Gdyby cesarz zrozumiał rozróżnienie i uświadomił sobie, że Bodhidharma nie miał na myśli, że on (cesarz) tylko otrzymał zasługi (poprzez budowanie świątyń, itp. W oczekiwaniu na otrzymanie błogosławieństwa, zdrowia i bogactwa), a nie zalety (np. zmniejszenie chciwości, złości i głupoty), Bodhidharma nie zostawiłby go, a drugi patriarcha zen Hui-K'o nie musiałby obcinać sobie ramion, żeby dowieść szczerości i historia zen mogłaby wyglądać całkiem inaczej!

Miejsce, gdzie Budda Śakjamuni osiągnął oświecenie.

Miejsce, jak się mówi, które jest twarde jak diamenty. Wierzy się, że król Asioka sprezentował siedzisko z polerowanego piaskowca, Vajrassana, pod Drzewem Bodhi, w czasie swojej pielgrzymki do Bodh-Gaya.

Przez analogię, Bodhimandala znaczy każde miejsce, gdzie każdy budda osiąga Oświecenia lub każda świątynia lub miejsce praktyk.

Mnich z Północnych Indii, który podróżował do Chin w roku 508, gdzie razem z Ratnamati, Buddhasantą i innymi przełożył Dashabhumika-Sutra (rozdział o Dziesięciu Stopniach Sutry Avatamsaka) na chiński.

Uznawany jest za jednego z patriarchów szkoły Czystej Krainy, ponieważ obdarował T'an-luanowi kopią Sutry Medytacji i przełożył Wu-liang-shou-ching-lun (Komentarz do Odrodzenia) Vasubundhu. Dokładne daty życia nie są znane.

Odnosi się do buddysty, którego dążenie nie jest skierowane ku własnemu zbawieniu, ale zbawieniu całej ludzkości. Osoba, która osiągnęła stan Buddhy, ale żyje wciąż jak zwykła osoba, tak, by mogła pomóc innym odnaleźć ich własną drogę wyjścia z cierpienia. Jest to uważane za charakterystyczną, wyróżniającą cechę Szkoły Mahajany.

Początkowo słowo to oznaczało Gautamę Siddharthę, zanim osiągnął on stan Oświecenia. Po powstaniu buddyzmu mahajany zaczęto tak nazywać wszystkich, którzy dążyli do Oświecenia. Wreszcie nawet tych którzy w swym wielkim miłosierdziu starali się doprowadzić innych do stanu Buddy, sami dążąc do tego samego celu zaczęto symbolicznie identyfikować z bodhisattwami. Awalokiteśwara (Kwannon), Ksitigarbha (Jizo), Mańdżuśri (Mon-ju) to niektórzy z szerzej znanych bodhisattwów.

Członek najwyższej kasty hinduskiej.

Istota, która osiągnęła nieprześcignione, właściwe i równe, prawdziwe oświecenie. Każdy Budda ma trzy ciała (Dharmy, nagrody i przekształcenia); cztery mądrości (mądrość spełniania tego, co ma być zrobione, mądrość kontemplacyjną, mądrość równości i wielką, doskonałą zwierciadlaną mądrość); pięć oczu (Buddy, Dharmy, cielesne, mądrości i niebiańskie); oraz sześć duchowych penetracji (penetracje niebiańskiego oka, niebiańskiego ucha, znajomości myśli innych, znajomości przeszłych żywotów, pełnego ducha i wolności od wypływów).

[Budda] od Budh budzić się. Przebudzony. Ten, który osiągnął Ostateczne, Właściwe i Równe Oświecenie. Potencjalna możliwość zostania Buddą wrodzona jest wszystkim istotom. Dopóki jest niezrealizowana, one pozostają istotami; kiedy zostaje zrealizowana, stają się Buddami. Istnieje nieskończona liczba Buddów.

Początkowo był tak nazywany Gautama Siddhartha (Siakjamuni), twórca buddyzmu, gdyż osiągnął on stan Oświecenia; miał wtedy 35 lat, a działo się to ok. 2500 lat temu w Indiach.

Ostatecznym celem wszystkich buddystów, niezależnie od szkoły czy kierunku, jest stanie się Buddą. Ze względu na różnice w sposobie realizacji tego celu buddyzm dzieli się na wiele szkół. W buddyzmie mahajany oprócz historycznego Buddy Siakjamuniego, powszechnie uznaje się wielu innych Buddów symbolizujących buddyjską naukę, między innymi Amitabhę (Amida), Mahawajroczanę (Dainichi) oraz Wajsadżiaguru (Yakushi). Pod wpływem buddyzmu Czystej Krainy (zostaje się Buddą po narodzinach w Czystej Krainie), w Japonii wszystkich, którzy zmarli, nazywa się zwykle ,,Buddami'', po japońsku HOTOKE.

Oznacza ona wrodzoną każdemu naturę oświecenia czy gnozy /wiedzy/, czyli stan Buddhy. Chociaż ta potencjalność mieści się we wszystkich, wymaga ona wytrwałego pielęgnowania szlachetnych korzeni zanim jej owoc może dojrzeć.

1831-1891, urodzona w Rosji, współzałożycielka z Pułkownikiem Olcottem Towarzystwa Teozoficznego w Nowym Yorku (1875). Zdeklarowała się jako buddystka w Galle (Cejlon) w 1880 i, razem z pułkownikiem Olcottem, zainspirowała odrodzenie buddyzmu w Sri Lance.