Słownik buddyjski - ,,U''

Wiedza wynikająca z kontemplacji powstawania i znikania. Jest to pierwsza z dziewięciu wiedzy opartych na wglądzie, składających się na patipada-nanadassana-visuddhi (oczyszczenie przez wiedzę i postrzegania drogi).

Słowo umysł ma różne znaczenia, z których jedno jest anatomicznym oznaczeniem fizycznego serca, którego schematyczny wykres nie różni się od chińskiego znaku. Odnosi się ono również do serca jako miejsca myślenia i uczuć w jego nie fizycznym sensie, a zatem jako do umysłu. W tym ostatnim znaczeniu jest to interpretowane jako magazyn czyichś wszystkich przeszłych myślowych wzorców dobra i zła. Oczyszczanie go do jego czystego pierwotnego stanu odsłania własną naturę.

Duch Oświecenia, dążenie do osiągnięcia go, Umysł skupiony na Oświeceniu. Zawiera dwa równoległe aspekty: 1) zdecydowanie osiągnięcia stanu buddy i 2) dążenie do uratowania wszystkich istot.

Celem praktyk Mahajany jest osiągnięcie Oświecenia i opuszczenia cyklu narodzin i śmierci, tzn. osiągnięcie stanu Buddy. W tradycji Mahajany stanem warunkującym stan buddy jest Umysł Bodhi (bodhicitta), czyli dążenie do osiągnięcia pełnego i całkowitego Oświecenia dla korzyści wszystkich odczuwających istot, ze soba włącznie.

Buddyzm mądrości i wiary (fragment)

Awatamsaka Sutra stwierdza: ,,Zaniedbywanie Umysłu Buddy, gdy praktykuje się dobre uczynki to działanie demonów''. Te nauki są bardzo prawdziwe. Na przykład, jeśli ktoś wyrusza i nie zna celu swej podróży, czy jego podróż nie jest okrężna, męcząca i bezsensowna? Tak samo jest z praktykującym. Jeśli poświęca dużo wysiłku ale zapomina o celu, jakim jest osiągnięcia stanu buddy dla korzyści swojej i innych, wszystkie jego wysiłki nie przyniosą pożytku w krainach ludzkich i niebiańskich. W końcu on sam będzie wprowadzony w błąd i pozostanie w cyklu narodzin i śmierci, doznając ogromnego cierpienia. Jeśli to nie jest działanie demonów, to czym to jest? Z tego powodu, rozwijanie nadzwyczajnego Umysłu Bodhi, aby przynieść pożytek sobie samemu i innym, powinno być uznawane za zasadniczy krok we wszystkich szkołach Mahajany.

Buddyzm Czystej Krainy

Słowo 'Bodhi' oznacza 'oświecony'. Są trzy główne stopnie Oświecenia: Oświecenie Śrawakow (słuchaczy); Oświecenie Prateyeka (Samo-Przebudzonych); Oświecenie Buddów. To, czego szukają praktykujący Buddyzm Czystej Krainy, którzy rozwijają Umysł Bodhi, to dokładnie Oświecenie Buddów. Ten stopień jest najwyższym, przewyższającym stopień Śrawaków i Prateyeków, i dlatego nazywany jest najwyższym Oświeceniem lub Najwyższym Bodhi. Ten Najwyższy Umysł Bodhi zawiera dwa główne ziarna Współczucie i Mądrość, które wydzielają wielkie przedsięwzięcie ratowania siebie i innych odczuwających istot.

Powtarzając, Umysł Bodhi, o którym tu mowa, jest najwyższym, idealnym Umyłem Bodhi Buddów, a nie Śrawaków czy Prateyeków.

Praktykujący powinien jasno rozumieć cel odrodzenia który jest poszukiwaniem uwolnienia od cierpienia siebie i innych odczuwających istot. Powinien myśleć Moja własna siła jest ograniczona, wciąż jestem przywiązany do karmy, co więcej, w tym złu, zanieczyszczonym życiu, okolicznościach i warunkach, które prowadzą do splamień są przytłaczające. To dlatego inne odczuwające istoty i ja sam jesteśmy wciągani w rzekę złudzenia, wędrując Ścieżką Zła od niepamiętnych czasów. Koło narodzin i śmierci kręci się bez końca. Jak mogę znaleźć drogę, żeby się uratować siebie i innych w sposób bezpieczny i pewny? Jest tylko jedno rozwiązanie: szukanie odrodzenia w Czystej Krainie, dążenie do bliskości Buddów i bodhisattwów i poleganie na najwyższym pomyślnym środowisku tej krainy, zaangażowanie w praktykowanie i osiągnięcie Tolerancji Nieurodzenia. Tylko wtedy mogę wejść do złego świata żeby ratować odczuwające istoty. Traktat o Odrodzeniu mówi: ,,Rozwijać Umysł Buddy znaczy dokładnie szukać Stanu Buddy; szukać Stanu Buddy znaczy rozwijać umysł ratowania odczuwających istot; a umysł ratowania odczuwających istot nie jest niczym innym, jak umysłem, który gromadzi wszystkie istoty i pomaga im osiągnąć odrodzenie w Czystej Krainie''.

Patriarcha Tao-ch'o zrozumiał, tak jak patriarcha Chih-i Tien Tai, że ani tworzenie Czystej Krainy ani przywłaszczenie przez wierzących nie jest celem końcowym. Zamiarem wszystkich odczuwających istot jest osiągnąć oświecenie. W rzeczywistości, nikt nie może się odrodzić w Czystej Krainie dopóki on lub ona się nie przebudzi i nie osiągnie oświecenia (Umysłu Bodhi). By poprzeć to zapewnienie, Tao-cho cytuje Wu-lian-shou-ching (Dłuższą Sutrę Amidy)...

Nacisk, jaki Tao-cho kładzie na Umysł Buddy można dojrzeć w fakcie, że rozdział o Umyśle Bodhi jest najdłuższym w An-lo-chi (Zbiorze Pokoju i Błogości), który zajmuje więcej niż ćwierć tekstu.

Historia ilustrująca

W dawnych czasach, starszy mistrz podróżował samotnie krętą, wiejską drogą. Za nim szedł uczeń, niosący jego bagaże. Gdy szli, zobaczyli ziemię, którą rolnik wraz z wołem uprawiali. Niezliczone robaki i owady były okaleczanie przez nich lub zabijane, a ptaki zjadały je. Uczeń zaczął się zastanawiać ,,Jak ciężko jest przeżyć. Będę praktykował z całych moich sił, żeby stać się buddą i uratować te wszystkie stworzenia''. Natychmiast mistrz, który był arhatem i umiał czytać w myślach innych, odwrócił się i powiedział: ,,Pozwól, że poniosę ciężkie torby i pójdę za tobą''. Uczeń był zmieszany, ale zrobił tak, jak mu kazano i zamienił się miejscami z nauczycielem i poszedł na przedzie. Szli dalej. Słońce prażyło, pył wirował wokół nich, droga rozciągała się bez końca, a uczeń stawał się coraz bardziej i bardziej zmęczony. Wkrótce pomyślał ,,Jest tak wiele odczuwających istot i tak wiele cierpienia, jak będę mógł pomóc im wszystkim? Może powinienem pomóc najpierw sobie?''. Natychmiast mistrz, który szedł za nim powiedział: ,,Zatrzymaj się. Teraz ty niesiesz torby i idziesz za mną''. Zmieszany uczeń zrobił, tak jak mu kazano, wiedząc, że nie powinien zadawać pytań. Wziął torby i znów zaczęli wędrować. Sytuacja powtarzała się kilka razy. Mistrz szedł na przedzie, a uczeń za nim, niosąc torby, a potem mistrz niósł torby, aż do południa, kiedy zatrzymali się na posiłek. Wtedy uczeń zebrał się na odwagę i zapytał dlaczego tak robili. Mistrz powiedział: ,,Kiedy miałeś egzaltowane myśli o ocaleniu wszystkich odczuwających istot, byłeś w myślach bodhisattwą, a ja jako arhat musiałem iść za tobą. Ale jak tylko miałeś samolubne myśli o ocaleniu tylko siebie samego, nie byłeś już bodhisattwą, więc byłeś niżej ode mnie latami i praktyką, więc musiałeś nieść moje torby''.

Człowiek świecki, który przyjął schronienie w Potrójnym Klejnocie.

Żeńska forma od upasaki.

Stan lgnięcia do jednej z dwóch skrajności świata względności. Na przykład, legnięcie do bycia lub niebycia, lgnięcie do stałości lub niestałości i tak dalej...

1. Narodziny i śmierć, wytwarzanie i unicestwianie; wszelkie życie, wszystkie zjawiska, posiadają narodziny i śmierć, początek i kres.
2. W tej sutrze termin ten jest często używany w odniesieniu do pojawiania się i zanikania procesów myślowych. Zasadą jest dlaczego tracić czas unicestwiając niepotrzebne lub błędne myśli, gdy jedyne co należy zrobić to po prostu ich nie wywoływać czy wytwarzać.