Słownik buddyjski - ,,P''

Paramattha: prawda w sensie ostatecznym; prawda absolutna. Abhidhammattha Sangaha wymienia cztery paramattha dhammy; są to: citta (świadomość), cetasika (czynniki mentalne), rupa (cechy materialne) i Nibbana. Pathavi (element rozciągłości), apo (element ciekłości lub spójności), tejo (element energii kinetycznej) oraz vayo (element ruchu bądź podparcia).

Przekroczenie. Jest sześć, czasem dziesięć praktyk, które służą do przeprawienia się z tego brzegu życia i śmierci na drugi brzeg Nirwany. Paramity są fundamentem praktyki Bodhisattwy.

,,Dotrzeć na drugi brzeg'' oznacza osiągnąć Kraj Buddy dzięki stosowaniu się do różnych praktycznych metod buddyzmu. Zwykle wymienia się sześć metod, które pozwalają przenieść się ze świata narodzin i śmierci do świata Oświecenia; są to: Ofiara, Moralność, Cierpliwość, Przedsiębiorczość, Koncentracja oraz Właściwy Osąd (czyli Mądrość). Z koncepcji tej wywodzi się japońska tradycja wiosennych i jesiennych tygodni HIGAN.

Nimitta to obraz mentalny, który powstaje w umyśle dzięki praktykowaniu określonych technik skupienia. Obraz postrzegany fizycznie na samym początku koncentracji nazywany jest obrazem przygotowawczym, parikamma-nimitia. Ciągle niestabilny i niewyraźny obraz, który powstaje, gdy umysł osiąga określony poziom skupienia, nazywa się obrazem nabytym, uggaha-nimitta. Jest to obraz mentalny. Całkowicie wyraźny i nieruchomy obraz, który powstaje przy ogromnym skupieniu, nazywa się kontra-obrazem, patibhaga-nimitta. To również jest obraz mentalny.

Jest to stan, w którym czyjś umysł jest czysty i spokojny, wolny od jakiegokolwiek zła, skalania czy niepokoju. Jest to również pierwotny stan naszej własnej natury. Ten pierwotny stan może być osiągnięty jedynie poprzez całkowite usunięcie jakichkolwiek złych i błędnych myśli.

1. Sława (władza)
2. Bogactwo
3. Seks
4. Jedzenie
5. Sen

Obszar błogosławieństwa, dobrej pomyślności i zasług. Mieści to w sobie karmiczne założenia, że ktoś czyni dobro w oczekiwaniu nagrody. W przeciwieństwie do tego, zaawansowany buddysta powinien być poza tym stopniem. Winien być wówczas ,,obszarem szlachetności dla rodzaju ludzkiego''.

Buddowie (w pełni oświecone istoty), Dharma (nauki Buddów) oraz Sangha (wspólnota mnichów i mniszek mogą to być zarówno święci, jak i zwyczajni ludzie, którzy wyrzekli się życia domowego i kultywują Drogę).

1. Sfera pragnienia
2. Sfera formy
3. Sfera bezforemna

Pod pojęciem ,,trzech światów'' rozumie się trzy poziomy istnienia w buddyjskiej kosmologii: kamaloka świat zmysłowej percepcji;

Jest to jedna z sześciu paramit. Umysłowa zdolność, która pozwala bezbłędnie rozumieć życie oraz odróżniać prawdę od fałszu. Ten, kto osiągnął ją w doskonałym stopniu, nazywany jest Buddą. Zatem jest to najsubtelniejsza i najjaśniejsza mądrość, różniąca się od zwykłej ludzkiej inteligencji.

Mądrość, rozumienie, i przenikliwość. Jest to moc uchwycenia podstawowej zasady rzeczy. Termin ten jest często używany ze słowem dżniana, wiedzy w znaczeniu mądrości opartej na bezmiernej wiedzy poznania.

W Buddyzmie posiada to specjalne znaczenie uwarunkowania lub okolicznościowej przyczyny sposobności czy wydarzenia. W przeciwieństwie do ???, hetu jest najbliższą, bezpośrednią przyczyną. Przykładem hetupratjaji lub przyczynowości, jaki jest często stosowany, jest ten, w którym pratjaja jest korzystną glebą dla hetu jako ziarno. Przyczynowość stosowana jest również dla oznaczenia pokrewieństwa, powiązania przyczynowego.

W przeciwieństwie do samsary, ciągłego koła narodzin i śmierci, które jest tym brzegiem, przeciwległy brzeg znajduje się poza strumieniem dharmy, który płynie pomiędzy tym a drugim brzegiem. Jest to osiągnięcie Stanu Buddhy.