Nirwana1
Każdy, kto wyznaje Buddyzm z pewnością wie, że w dniu 8 kwietnia przypadają narodziny Buddy Siakiamuniego, 8 grudnia jest dniem kiedy doświadczył on swego Wielkiego Oświecenia, a Jeleni Park2 i Szczyt Sępa3 są miejscami gdzie wygłosił on swe istotne mowy Dharmy. Natomiast 15 luty jest dniem kiedy zgasł on wchodząc w Nirwanę pod drzewami sala, niedaleko rzeki Hiranyavati (jap. Batsudaiga). Te cztery powyższe wydarzenia zawsze czcimy odpowiednimi ceremoniami zwrócenia zasług.
Tak więc ponieważ luty jest miesiącem Nirwany chciałbym powiedzieć parę słów na ten temat.
Powinniśmy wszyscy wiedzieć, że punkt widzenia hinajany i mahajany odnośnie Nirwany różnią się od siebie.
Nirwana hinajany oznacza osiągnięcie oświecenia w tym świecie i wejście w stan zwany Uyonehan4. Innymi słowy tak długo jak trwa egzystencja naszego ciała nie możemy osiągnąć w pełni Nirwany, możemy osiągnąć tylko jej pewną część. Dopiero po śmierci możemy wstąpić w doskonałą Nirwanę zwaną Muyonehan5. Jednakże zgodnie z nauką Prawdy Mahajany po osiągnięciu Wielkiego i Doskonałego Oświecenia wciąż żyjąc jesteśmy w stanie osiągnąć tę Doskonałą Nirwanę zwaną Muyonehan. Gdyby jednak Budda zawsze istniał, zwykli ludzie nigdy by nie zrozumieli prawdziwego znaczenia tego, natomiast myśl, że zgasł on sprawi, że szczerze będą wierzyć i praktykować; stąd też śmierć Buddy i jego zniknięcie była bardzo ważną częścią jego zręcznych środków by wyzwolić wszystkie odczuwające istoty.
Rozdział „O wiecznym życiu Tathagaty” (jap. Nyorai Juryohonge) z Sutry Lotosu jasno to ukazuje. Budda ani nie przychodzi ani nie odchodzi, nie podlega też narodzinom i śmierci lecz zwykli ludzie znając tylko powstawanie i zanikanie są przywiązani do narodzin i śmierci. Narodziny sprawiają, że są szczęśliwi a śmierć sprawia, że są pogrążeni w smutku. Budda Siakiamuni pragnął byśmy uwierzyli, zrozumieli, praktykowali i urzeczywistnili, że (prawdziwa) Jaźń jest wolna od narodzin i śmierci i to jest powód dla którego ukrył się on w obłoku Nirwany.
W Dziesięciowersowej Sutrze Kannon (jap. Enmei Jukku Kannon Gyo) jest napisane: „Jo Raku Ga Jo”. Tutaj Jo oznacza wieczność, nieskończoność. Raku – spokój i szczęście, Ga – wolność, a Jo oznacza nieskazitelność, całkowitą czystość.
Patrząc na to z punktu widzenia istoty sprawy my wszyscy jesteśmy w stanie Wiecznego, Wielkiego Spokoju i wolni od przeszkód żyjemy w Wiecznej Czystości. Jednakże widząc jedynie nie-powstawanie i nie-zanikanie nie jesteśmy w stanie zrozumieć jak cenne jest to i stąd mamy te cztery znaki (Jo, Raku, Ga, Jo), które ukazują nam te możliwości. Stąd też my wszyscy, którzy staramy się wierzyć, zrozumieć, praktykować i urzeczywistnić Prawdziwą Dharmę powinniśmy w to głęboko wierzyć i uwolnić sie od ułudy, co jest najważniejszą rzeczą. By urzeczywistnić Drogę musimy udać się do nauczyciela, który sam to urzeczywistnił. Jednakże większość współczesnych nauczycieli to oszuści, którzy tylko kłamią i z tego powodu powinniśmy być bardzo ostrożni. Dlatego Dogen Zenji powiedział w Gakugo Yojinshu (Antologii uwag odnośnie praktykowania Drogi): „Jeśli nie spotkacie prawdziwego nauczyciela lepiej nie praktykować”.
- 1. Daiun Sogaku Harada (1870–1961). Tekst pochodzi z czasopisma Shoyu z 15 lutego 1945 roku.
- 2. Jap. Rokuya-on albo Rokuya-en, skr. Margadava, Park Jeleni, który znajduje się w Varanasi (niedaleko obecnego Benares) w Środkowych Indiach, gdzie Budda wygłosił swą pierwszą mowę. Obecne Sarnath.
- 3. Jap. Ryojusen, skr. Grdhrkuta, Szczyt Sępa. Góra w Magadha, w Indiach, gdzie Budda wygłosił wiele sutr m.in. Sutrę Lotosu.
- 4. Skr. Sopadhisesa-nirvana. Termin ten jest często tłumaczony jako niekompletny doskonały spokój albo wygaśnięcie z pozostałością co odnosi się do fizycznego ciała.
- 5. Skr. Nirupadhisesa-nirvana. To jest całkowite wygaśnięcie albo nirvana bez pozostałości.